Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου - 13ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

2 Απριλίου 2025 - ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Μία σελίδα εσύ, μία σελίδα εγώ για ένα βιβλίο μοναδικό! 18 μαθητές-ριες της Δ’ και Ε’ τάξης, 18 εικονογραφημένα βιβλία στα αγγλικά, μία δράση: Η συν-δημιουργία ενός Σιωπηλού Βιβλίου (Silent Book) από διάφορα σχολεία σε Ελλάδα και εξωτερικό, του οποίου οι σελίδες θα αποτελούνται μόνο από εικόνες. Εικόνες που ζωγράφισαν τα παιδιά με αφορμή την ανάγνωση βιβλίων, εικόνες που θα μας ταξιδέψουν και θα αφηγηθούν τόσες ιστορίες όσοι θα είναι και οι αναγνώστες τους. Γιατί στο Σιωπηλό Βιβλίο οι εικόνες γίνονται η φωνή της αφήγησης… Το βιβλίο που θα προκύψει θα στολίσει παιδικές βιβλιοθήκες και θα γίνει πηγή έμπνευσης για μικρούς, μα και μεγάλους.  Μία δράση που διοργάνωσε η “Οικοσυμμαχία” και με χαρά δεχτήκαμε την πρόσκλησή της για να γιορτάσουμε τη Φιλαναγνωσία και την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού βιβλίου. Αλλά και οι μικρότερες τάξεις μας, A’, B’ και Γ’ γιόρτασαν την ημέρα με πολλά βιβλία, ζωγραφιές και παιχνίδια!

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗΝ ΑΦΙΣΑ ΜΕ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ, ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΦΤΙΑΞΑΜΕ



Η κυρία Παπαδάκης ζούσε σ’ ένα δάσος γεμάτο ζωή, παρέα με τα αγαπημένα της ζωάκια: ένα γουρουνάκι, μια κατσίκα, έναν χιμπατζή, μια καμηλοπάρδαλη και μια κοτούλα.

Συχνά, μέσα από τα δέντρα ξεπρόβαλλαν κι άλλα παράξενα ζωάκια, που όμως τα κρατούσε κοντά της και τα αγαπούσε σαν δικά της. Τους μιλούσε κι εκείνα την καταλάβαιναν και της απαντούσαν, γιατί η κυρία Παπαδάκης ήξερε όλες τις γλώσσες των πλασμάτων της φύσης. Είχε κι ένα μικρό αρκουδάκι που του άρεσε να χουζουρεύει όλη μέρα στο ζεστό του κρεβατάκι.

Μια μέρα, η μεγάλη πολύχρωμη πεταλούδα είπε στην κυρία Παπαδάκης κάτι παράξενο και λίγο τρομακτικό: στην άλλη άκρη του δάσους είχε εμφανιστεί ένα πειρατικό καράβι... λες και είχε πέσει από τα σύννεφα! Μια και δυο, η κυρία Παπαδάκης καλεί όλα τα ζωάκια της και τον γενναίο πολεμιστή της κι η περιπέτεια ξεκινά!

In a forest so deep, where the wildflowers play,
Lived kind Mrs. Papadakis, gentle and brave.
With a goat and a piglet, a monkey so spry,
And a giraffe who could nearly touch the sky.

She spoke to the creatures in whispers and songs,
They answered her back all day long.
Till a butterfly came, with wings bold and wide,
And told of a secret the woods tried to hide.

"A pirate ship fell from the clouds one day,
To the edge of the forest, not far away!"
With sketches and stories, the animals ran,
To follow the tale and hatch a grand plan



Η πολύχρωμη πεταλούδα τούς καθοδήγησε μέσα από μονοπάτια γεμάτα μυστήριο, ώσπου βρέθηκαν μπροστά σε μια παγωμένη θάλασσα.

Εκεί, ένα καράβι με κόκκινα πανιά πάλευε με τα κύματα. Πάνω του, ένας μικρός πειρατής και η ατρόμητη κατσίκα του χαιρετούσαν με ενθουσιασμό.

– Ελάτε! φώναξαν. Στην άλλη πλευρά του ωκεανού υπάρχει μια χώρα... γεμάτη τέρατα!

Και πραγματικά – μόλις πέρασαν τη θάλασσα, αντίκρισαν δράκους πράσινους και κόκκινους, έναν γίγαντα με φοβερά, κίτρινα μάτια και τέρατα με μεγάλα στόματα και γαμψά νύχια... Όμως τα πλάσματα αυτά, στ'αλήθεια δεν ήτανε κακά. Είχαν χάσει τη χαρά και τις ιστορίες τους, γι αυτό κι έμοιαζαν τρομακτικά...

Η κυρία Παπαδάκης κατάλαβε: αυτά τα τέρατα χρειάζονταν μια ιστορία.

– Παιδιά, είπε στα ζώα της, είναι ώρα να φτιάξουμε ένα καινούριο βιβλίο. Ένα βιβλίο όπου και τα τέρατα έχουν τη δική τους φωνή, τη δική τους ιστορία.

Across the cold sea with a puff of steam,
They sailed to a place like a wild, strange dream.
Where monsters with fangs and dragons with fire,
Lived without laughter, without any lyre.

A goat on a boat waved high from afar,
While a pirate stood tall like a fearless star.
A bear stood guard with her heavy paws,
And a purple-spiked beast gave a thunderous "RAWR!"

But Mrs. Papadakis, calm and bright,
Said, “These beasts just need stories at night.”
They opened their books, let drawings shine through,
And soon every monster was smiling too.